Lumbini, Kathmandu, Pokhara, Tansen, Bardia National Park in drie weken

Dat Nepal en India een wereld van verschil is merk je direct al aan de grens. In India moeten ‘officials’ je altijd even laten weten dat ze belangrijker zijn dan jij, door je bijvoorbeeld tien minuten te laten wachten of eindeloos lang en serieus met je paspoort bezig te zijn. In Nepal vinden ze het allemaal wel prima, zijn ze vriendelijk, vullen ze de documenten in and off you go….. We rijden Nepal in en rijden direct naar onze eerste bestemming, Lumbini. De plek waar Mari Devi, de moeder van Buddha, onder een boom bevallen is van Buddha. Voor veel mensen in de wereld een historische plaats en bedevaartsoord, voor ons een plek om bij te komen van India. We kunnen gratis in de tuin van een hotel staan en heerlijk weer eens in onze daktent slapen. En nog lekkerder…..we worden met rust gelaten!! Niet zoals in India eindeloos starende mensen die naar jou kijken alsof je van een andere planeet komt. Het is zo rustig in het hotel dat we zelfs gratis in een kamer mogen slapen, maar deze dames willen veel liever in hun eigen tentje slapen. De hotellier snapt er niets van….

Via een mooie bergweg rijden we door naar Kathmandu. Wat is het prachtig rijden door Nepal. Tilles moet flink aan de bak door de bergen. Zeker de laatste 20 km naar de stad is het flink klimmen geblazen. Lekker achter al die vrachtwagens en iedereen die wil inhalen. Onderweg staan we stil om te lunchen en ontmoeten we heel toevallig Marja en Paul, een Nederlands stel, dat al 3,5 jaar onderweg is in een omgebouwde Mercedes meubelbus. Zij  herkennen onze knappe Til aan haar NL nummerbord. Zij gaan naar hetzelfde hotel om daar op de parkeerplaats te overnachten en vertellen dat er nog meer Overlanders zullen staan, omdat het een plek is die veel overlanders aan elkaar doorgeven. Wow, mensen zoals wij ontmoeten, daar hebben we ontzettend veel zin in. We hebben ons in India soms best alleen gevoeld. Ondanks dat we via internetsites weten dat er veel meer mensen zijn die reizen zoals wij, zijn we ze in India niet tegengekomen. En soms is het best fijn om te praten met mensen die snappen waar je mee bezig bent. Een stukje herkenning en over de problemen praten die je tegenkomt en hoe je ermee omgaat of om routes en verhalen uit te wisselen. Zo blijkt namelijk dat iedereen af en toe problemen heeft met z’n auto en dat onze Tilles echt niet meer problemen heeft. Accepteer dat het een paar dagen kan duren en dat je jouw planning moet aanpassen, maar dat alles altijd goed komt! Haha, ok, nóg flexibeler opstellen dus……een goede test voor de planmatige Mo en Suz.

We verblijven uiteindelijk een week in Kathmandu en slapen al die nachten in de auto. Superhandig dat we zowel in de auto als in de daktent kunnen slapen. Gordijntjes dicht en slapen maar!  Je kunt hier fantastisch lekker Westers eten, cappuccino’s drinken, bagels met avocado eten en biertjes drinken. Dit hebben we allemaal erg gemist in India en halen het hier dubbel en dwars in. De tour naar de heiligste berg in Tibet, Mount Kailash, die we graag willen doen, blijkt niet mogelijk omdat het meer dan 1,5 week gaat duren om de verschillende Chinese permits te regelen. Dat is echt heel jammer, maar besluiten na Nepal dan een tour te boeken naar Ladakh in de provincie Kashmir (in India) waar het ook mogelijk is om de Tibetaanse cultuur, de hoge bergen (5800 meter) en het complete niets mee te maken.
Kathmandu verbaast ons behoorlijk. Het is een vrij moderne stad, maar overal stinkt het zó verschrikkelijk naar afval. In India is dit plaatselijk zo, maar dit is echt ‘all over town’. De rivier die dwars door de stad stroomt verwerkt het afval normaliter, maar nu is het zomer en staat de rivier droog. Het afval blijft dus gewoon liggen. En nog erger tussen dit afval wonen niet alleen varkens en straathonden, maar ook allemaal mensen. Bah! Een ander groot probleem is de schaarste aan electriciteit. Ook dit kennen we nog uit India, maar in Nepal is het echt een tienvoud erger. India is de grote man in de regio en gaat dus voor op landen als Nepal en Bangladesh. De stroom ligt er zo’n 10 tot 12 uur per dag af en dus hoor je overal generatoren lopen. Van een kenner leren we dat Nepal jaren geleden had moeten investeren in hydro-energie, dan was Nepal nu hofleverancier voor India en had zij daar veel geld mee kunnen verdienen. Maar dat hebben ze door corrupte praktijken niet gedaan.
We merken sowieso dat er weinig ontwikkeling is in dit land. Het land staat stil. De wegen zijn slecht en er worden nauwelijks wegen gebouwd of verbeterd, de landbouwkavels zijn allamaal erg klein en er is weinig vrachtverkeer buiten Kathmandu, dus weinig handel. Wel zien we veel VN auto ‘s rijden. Dus het geld komt wel binnen blijkbaar….waar gaat dat allemaal heen…….vast naar mannen met diepe broekzakken! Jammer om te zien, het land heeft zoveel potentie, de landschappen, de vriendelijke en toegankelijke mensen, de mooie cultuur…..
Ook de verjaardag van Suz wordt in Kathmandu gevierd. Een fantastische verjaardag, daar zorgt Mo wel voor! Het begint met een ontzettend mooie ochtendvlucht naar de Himalaya. Een klein vliegtuigje vliegt dan langs de Mount Everest en de bergketens in de sneeuw. Fantastisch mooi gezicht!! Daarna drinken we heerlijk cappuccino met aardbeiengebak en lezen we alle lieve mails en berichtjes.  Madelon geeft mij dan nog allemaal schattige cadeautjes op originele wijze. Wat voel ik mij jarig. Heel leuk!!! Daarnaast komt er nog een verrassing. We krijgen een luxe overnachting aangeboden van de moeders van Suz. Wauw daar zijn we best aan toe na al die brakke hotels in India en het slapen in de auto. Enthousiast checken we in bij het Summit Hotel in de ambassade wijk dat ooit in 1975 door Nederlandse studenten is opgezet en nu wordt gerund door een Nederlander Roger. Wat kan verwennerij dan lekker zijn!!!

Na een week zijn we naar Pokhara gereden. Een dorp aan de noord-westkant van Nepal. Van hieruit begint de welbekende 12-daagse Annapourna-trek en zijn er andere mooie wandelingen mogelijk. Aangezien onze Mt Kailash-tour niet doorging hebben we het idee om misschien een wandeltocht te maken van zo’n vijf dagen. Lekker gedachteloos wandelen door een mooie omgeving. Via de overlanders uit Kathmandu horen we over een overlander-camping 5km buiten Pokhara waar we heen gaan. Na 5 km hobbelen en bobbelen (want die Nepalezen zijn niet zo druk met wegen bouwen) komen we daar aan. Het ligt fantastisch mooi tussen de bergen en in de weilanden. ‘s Ochtends vroeg worden we wakker van de buffels die door de boeren  ongeveer naast onze auto uitgelaten worden. Verder gebeurt er eigenlijk weinig. Wel komen we op de camping in aanraking met een voor ons nieuw fenomeen. De hippie!!! Eindeloos veel hippies reizen een beetje heen en weer tussen Nepal en India in een oude brakke bak. Ze gaan soms tussendoor naar huis om wat geld te verdienen als straatmuzikant en kunnen van die euro’s weer extra lang vooruit hier, aangezien behalve de diesel en benzine (die ook schaars is in Nepal), het leven hier weinig kost. Het is een nogal schrale bende dat goedkope bestaan. Het enige dat wij ze hebben zien doen is blowen, lsd-trippen en rondhangen. Wat staan wij dan anders in het leven!
Gelukkig staan ook Iris en Roland van www.lovetheworld.nl. op de camping. Zij zijn al sinds augustus 2011 vanuit Nederland naar Singapore aan het rijden en hebben ons van een boel tips voorzien. Één en al Nederlandse gezelligheid. Lekker samen kleppen, thee drinken, borrelen en een mooie bergwandeling gemaakt naar Serankot met uitzicht over de witte toppen van de Annapurna.
Na een hoop wikken en wegen, plussen en minnen, voor- en nadelen besluiten we om niet te gaan trekken. Toch niet ons ding en we gaan voor een dag samen wandelen in de omgeving. Superleuke wandeling door de bergen, over de akkers en via de kleine, lokale dorpjes. Op een gegeven moment zien we tien Nepalezen met man en macht een buffel vooruit slepen over de grond. We vragen wat de bedoeling is en de vriendelijke boer legt ons uit dat de buffel ziek is en maakt vervolgens een onthoofdingsgebaar. Enfin, die buffel legt dus zometeen het loodje. Als we na een uur of drie dit dorpje weer passeren, ligt de buffel als een lappendeken verspreid over de grond. Kop eraf, ingewanden netjes opgehoopt, poten los ernaast..de vrouwen verzamelen al het vlees. Jullie krijgen zo waarschijnlijk een goed beeld hoe het erbij ligt, lekker veel bloed overal.  Nu is een missie van Suz op deze reis om met een echte bull bar thuis te komen. Kortom onze huidige bull bar voorzien van echte horens. Dan is dit het moment. Suz twijfelt, Mo zet door. De boer vindt het goed, mits we twee euro betalen. Vol energie gaat hij aan de slag met zijn kapmes. Het halve dorp kijkt over onze schouders mee als hij zijn kapmes tussen de horens en het oog positioneert en begint te hakken.  Gunst wat een gedoe die horens eraf krijgen, geen fraai gezicht. Wat moeten die blanke vrouwen nou weer met die horens? Een half uurtje later neemt Suz triomfantelijk de horens in handen. Boer blij, wij blij. Op de camping aangekomen, weten Iris en Roland niet wat ze zien. Wat hebben die maffe meiden nu weer meegenomen? Het restantje vlees aan de horens laten we schoon eten door de hond van de hippies. En zo rijden we nu dus rond met horens op ons dak. Nog niet zichtbaar vastgebonden. Doen we zodra we in wat minder koe-liefhebbende landen rijden, haha.
Na een week houden we het voor gezien op de camping en rijden via de ‘scenic Siddharta Highway’ naar het zuiden. Een dag vol klimmen, dalen, bochten en een onvergetelijk uitzicht. Echt genieten dus. Vervolgens rijden we de westkant op naar Bardia National Park. Toch nog een verwoede poging wagen om die tijger te spotten. Samen met de bergen, laten we ook de koelte achter ons en zitten we wederom in de 43 graden overdag. Je begrijpt, geen beest te vinden met die hitte. We hebben voor de walking tour gekozen op aanraden van de camping eigenaar. We zien drie neushoorns en wat kleine dieren. Geen tijger te bekennen. Jammer! Na drie dagen houden we het voor gezien en nemen afscheid van het heerlijke kamperen. Los van het verjaardagskado van Suz, hebben we drie weken lang in de tent of in de auto geslapen. Te gek en heel goed voor het budget! En Madelon heeft het bakken van wentelteefjes nieuw leven in geblazen, heerlijk. We vertrekken vroeg richting de grens met India. Omdat er die dag overal stakingen zijn (wij weten ondertussen niet beter na tien weken India en Nepal dat iedere stap die de overheid zet, wordt beantwoord met een staking) liggen er 200 km lang overal roadblocks. Grote keien of boomstammen op de weg, wat kleine vuurtjes en groepjes mannen. Toeristen zijn door de grote bron van inkomsten heilig hier, dus met die gedachte en een mooie glimlach, proberen we ons er doorheen te kletsen. Waarempel en waarachtig, dit gaat bijzonder goed en om 12 uur staan we bij de grens. Maar niet zonder nog even ons laatste geld aan diesel op te maken. De paar tankstations die er zijn, zijn allemaal gesloten. We kletsen wat, geven de noodzaak aan en hoppa de beste man opent zijn tank even voor ons….maar wat blijkt…in de categorie “vrouwen en auto’s” kan er weer eentje worden toegevoegd………er is geen tankdop meer. Blijkbaar rijdt Tilles al weken zonder dop rond en ligt die ergens in Varanassi of Kathmandu. Aiiiiiiii…het goede nieuws: we zijn er al zover mee gekomen, dus het zal wel los lopen. In Pakistan of Iran zullen we op zoek gaan naar een nieuwe dop! En nu weer door naar India….die verhalen volgen snel!!!

[Show as slideshow]