Udaipur, Jaipur, Agra en Varanassi

Hallo daar zijn we weer!

Onze tweede roadmovie is klaar en kun je vinden onderaan dit blog of onder de tab ‘roadmovie’. Hoe is het ons dan verder vergaan? Na intensieve, lange, maar o zo mooie dagen in het midden van India is het tijd voor Rajastan. De provincie in het Noorden van India die bekend staat om zijn woestijn, kamelen, en mannen met tulbanden. Een beetje een Alladin-achtige omgeving, grote paleizen en mannen met lange krulsnorren.
We beginnen in Udaipur en rijden naar een hotel met een grote tuin aan de rand van het centrum. We vragen of we hier mogen verblijven, maar dan wel in onze eigen tent op het dak.

Geen probleem, we zijn niet de eerste Overlanders die hier hebben gestaan. Je mag dan gebruik maken van de douche en het toilet waar het personeel ook gebruik van maakt. Zo, dat wordt flink zweten in de tent met een dagtemperatuur van 38 graden, maar slapen in Tilles vinden we allebei heel leuk en is goed voor ons budget. Tent opgezet en dan eindelijk in onze fantastische campingstoeltjes aan een koud biertje en toastjes tonijnsalade. Perfect, we blijven er gelijk vier nachten. De tonijn hebben we altijd op voorraad en is echt een traktatie al die dagen in het binnenland. Beetje zelf meegebrachte pesto en gedroogde tomaat erin en smullen maar.
Udaipur heeft een prachtig City Palace die we bezoeken en een Lake Palace die, zoals de naam al zegt,  in het water is gebouwd. Echt sprookjes-achtig in het donker als het mooi verlicht is. Ook gaan we naar een tempel en leren weer wat bij over de Hindu-goden van een local. Van de vrouw met slurf, genaamd Shiva, hebben we nu een mooie sticker op Tilles geplakt…yesss Tilles goes India! We maken die dag een wandeling door de stad en raken een beetje van de gebaande paden af. Overal zijn kleine straatjes met kleine tempeltjes, loopt een koe rond en word je door een scooter van je sokken gereden. Nieuwsgierig lopen we door de kleine steegjes met mooi gekleurde deuren. Dan worden we naar binnen geroepen door een meisje van een jaar of 20. Of we hun huis willen zien en of we wat willen eten. We weigeren beleefd, maar ze houdt vol. Ze is erg grappig en we stemmen in. Binnen zijn haar tante, haar zusje en oma zittend op de grond aan het koken op een gasstelletje. We schuiven gezellig aan en worden volgestopt met heerlijk Indiaas eten. Telkens als Suz iets wil zeggen, krijgt ze een tik van de oude madam dat ze moet dooreten. Je ziet er allebei totaal anders uit, kleed je anders, spreekt elkaars taal niet, maar je kunt samen van de maaltijd genieten en dat begrijp je van elkaar. Hoe bijzonder is dat? Mooi om mee te maken, en zeg nou eerlijk, zou jij iemand uitnodigen om bij je te komen eten die op straat een beetje de toerist uithangt?

In Udaipur kun je heerlijk eten. Overal zijn rooftop terrassen met prachtig uitzicht op Lake Palace. Zonder rooftop tel je niet mee in deze stad. We bevinden ons voor het eerst sinds lange tijd weer tussen de toeristen en realiseren ons dat we een dikke week geen enkele blanke hebben gezien. Één keer dachten we er eentje te ‘spotten’…bleek het een albino…raar dat het toch een fijn gevoel geeft om weer wat van je soortgenoten te treffen. Er zullen genoeg reizigers zijn die dit niet zo ervaren, maar ons geeft het op dit moment een goed gevoel. We ontmoeten leuke mensen en ons verhaal over deze reis levert genoeg gespreksstof op om een mooie avond te vullen. Zo hebben we op onze website nu ook een vertaalknop, zodat de mensen die we ontmoeten onze site ook kunnen lezen. Easy en erg handig…alhoewel de kwaliteit niet echt top is.

Van Udaipur via een minder boeiend Jaipur naar Agra waar we eigenlijk alleen heengingen om verplicht de Taj Mahal te bezichtigen. Wat blijkt, is die Taj Mahal toch echt wel een hele imposante tempel. En eigenlijk met name omdat deze tempel gewoon echt heel goed onderhouden is. In India is namelijk niets goed onderhouden, zie vorige blog ook over hygiëne. De gebouwen, de huizen, de tempels , alles staat er afgebladderd en zwart geblakerd bij, maar de Taj (voor intimi) daarentegen is echt wel heel erg mooi. Het ‘grappige’ is dat een buitenlander 12 euro entree betaalt en een Indiër 12 cent. Je hebt zelfs aparte looppaden voor de buitenlanders en de Indiërs. Zou je in Nederland eens moeten proberen, maar wel goed voor de omzet die Taj, komen jaarlijks toch zo’n 3 miljoen mensen naar toe. ‘s Avonds hebben we op een rooftop-restaurant met uitzicht op de Taj een heerlijke curry gegeten. Je ziet dan veel kinderen op de dakterassen staan die, à la De Vliegeraar, aan het vliegeren zijn. Een mooi gezicht!

Na Agra in één dag doorgereden naar Varanassi. Eerst waren we van plan om rustig aan in twee dagen te rijden, maar als het lekker rijdt dan willen de dames doorkarren en moet Tilles tot het uiterste. Helaas was het hotel met tuin om in te slapen volgeboekt voor een bruiloft waardoor we genoodzaakt waren in een erg budget-hotel te overnachten. Maar ondertusssen zijn we zoveel gewend qua niet-luxe dat we dat echt prima vinden. Het hotel draagt de naam Relax. Hier zou menig mens bij denken dat het een ‘bepaald type hotel’ betreft, maar dat is het zeker niet. Wij vragen ons af of Indiers überhaupt wel aan seks doen of over nadenenken. Nergens zie je spannende foto’s van dames en mannen zijn meer geïnteresseerd in elkaar dan in vrouwen. Veel mannen lopen innig met elkaar over straat, zoiets kennen wij helemaal niet. Ook hebben de Indiërs wat ons betreft geen enkele sex-appeal. Ze doen er ook werkelijk niets aan om er een beetje aantrekkelijk uit te zien. Snorren, bakkebaarden, nergens een gespierd lijf te zien en lekker een beetje op tabak kauwen (en dit vervolgens weer uitspugen). Gewoon een constatering……!
Maar goed, Varanassi dus, de stad aan de rivier de Ganges, de stad van de lijkverbrandingen. De droom van alle Hindoeïsten is om hier verbrand te worden, waarna het overgebleven as door de Ganges meegevoerd wordt.
Dit staat behoorlijk ver van Westerlingen af en is daarom interessant om eens te zien. Interessant is misschien niet het goede woord in dit verhaal. Het is eerder macaber om een persoon, gewikkeld in een laken, op een brandstapel te zien liggen waarbij het laken langzaam wegfikt en je het been ziet kromtrekken en zwartworden. Na een uur is alleen het bekken nog over. Gelukkig dat de brandstapel vol met wierook zit, zodat je de geur van vlees niet hoeft te ruiken. We konden het niet weerstaan om hier toch kort een filmpje van te maken, zie het resultaat om onze tweede roadmovie.
Varanassi bestaat verder uit allemaal kleine nauwe straatjes met allemaal kleine winkeltjes. We vermaken ons goed hier en plakken er nog een dagje aan vast. Onze laatste dagen India voorlopig gaan in. Vanaf hier rijden we richting het Noorden naar Nepal om daarna weer terug Noord- India in te rijden richting het westen.

En hoe is India ons dan bevallen? Wat een maf land is dit toch met maffe inwoners. Je moet er even inkomen, maar met wat tijd went het wel. De chaos, de stank, de drukte, de toeter…uiteindelijk heeft het allemaal zijn charme en maakt juist dát India zo speciaal. Er is geen land zoals India dat wij tot nu toe hebben gezien. Wij vinden een bezoek aan dit land dan ook zeker de moeite waard. Dit wil je een keer meemaken in je leven!!
Indiërs zijn erg naar binnen gericht. Daarmee bedoelen we dat ze hun eigen kledingstijl, eettradities, muziek, films en merk invloeden hebben. Geen Madonna, Brad Pitt, G-star, Shell of Starbucks…alleen af en toe een KFC ( kip doet het namelijk goed bij Hindu ‘s), een vegetarische MacDonalds of een Levi ‘s shop met broeken uit 1974…We kunnen het allemaal toelichten in dit blog of jullie gewoon laten zien wat we bedoelen in onze onderstaande roadmovie..Bij deze! Enjoy….(roadmovie deel 2)………

The video cannot be shown at the moment. Please try again later.